Płomień

Budzę się otulony ciepłem wiosny ,
wstaje kolejno wykonując porane czyności
prowadząc monolog w samotności
cicho przemykam przez droge złości

Staram się unikać trudnych dla mnie wspomnień
lecz w tym dniu pękło szklane lustro
przez które przechodzisz ty ....
teraz już nic nie jest dobrze , trace swój dobry czas...

Płone w nienawiści targany urywkami obrazów
przyspiesza puls krwiawiącego serca
raz po raz skapują po policzkach czerwone łzy ...
całe ubranie pokryte w plamach krwi ...

Zobacz jak płone , to jeszcze nie jest mój koniec
daj mi szanse bym wzioł cię do piekła
to będzie nasz najdluższy spacer
pozwólmy duszą przejść na drugą strone ....

autor

Delvier

Napisany: 2007-04-06 Dodano: 2007-03-08 17:46:00

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie