***Płomyczek***

Wiatrem porwany, tańcował do rana białego
Rozżarzony, postrzępiony, drobny Płomyczek.
Hulał tak długo, aż po kres miesiąca lutego,
Wigorem rozświetlał na grobie marny zniczek.

Skapywał wosk, jak ze zwykłej świecy łzy czyste.
Liście zakryły napisy na pamiątce człowieka.
Z Płomyczka zostało tylko wątłe zgliszcze,
Zniknął w potoku wspomniej...jak rzeka.


Śmierć rozłączy, rozdzieli nieprzerwane
Miłości czar, źródło nieskalane!
Ujrzysz w przyrodzie młodych pąków kwiat.
Marzenia? Wspomnienia? to tylko materialny
Świat...

autor

pulsaaa

Napisany: 2007-05-27 Dodano: 2007-05-27 20:51:34

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie