"Płynąć własną rzeką"
Jakże samotność bywa okrutna,
chociaż w pokoju ich dwoje jest,
noce bezsenne, wycie do okna -
tylko złośliwość, jak mary sen.
Spieniona rzeka tęsknot ogromnych,
zabiera wszystko, co daje los,
nie słyszy serca, gdy głośno krzyczy -
a każdy sens ulatnia się z nią.
Wyciągam dłonie, szukam pomocy,
żeby zakończyć banalny rozdział,
zmieniam kierunek, otwieram oczy -
spróbuję sama, już się nie poddam.
autor
Ola
Dodano: 2016-08-17 13:37:51
Ten wiersz przeczytano 3684 razy
Oddanych głosów: 125
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (143)
Dziękuję Stumpy dobranoc:-) :-)
Xenia1
uśmiecham się:-)
Dziękuję i pozdrawiam:-)
I znowu ładnie popłynęłaś. Lubię Olu twoje wyraziste
wiersze.Dobrej nocy i +
Uśmiechnij się jutro będzie lepiej. Pozdrawiam ciepło,
dobranoc.
Inna
WINSTON
jesionka
Dziękuję i pozdrawiam:-)
Burzy się i spienia... Może wystąpić z brzegów... i
zmienić koryto... ta Twoja rzeka.. Buziak
Olu
Zawsze do przodu z uśmiechem, chcąc
wszystko można.
:)
G.Pozdrawiam, dziękuję!
Każda rzeka ma też wir , ważnym jest by nie umieć
ominąć go :) Śmutny ale ładny życiowy wiersz ..
Pozdrawiam Bronisławo
Pięknie Arku dzuękuję:-)
Tobie zawsze się ukłonie choć nie dotknę twoich dłoni
stary
marcepani
dziękuję i pozdrawiam:-)
Najlepiej liczyć tylko na siebie. Pozdrawiam milutko.
Każdy zmaga się we własnej rzece życia
i każdy kiedyś w morzu się rozpływa.
Pozdrawiam.
najbardziej podoba mi się "Spieniona rzeka tęsknot
ogromnych" - super.