POD ZŁOTĄ PALMĄ
O zmierzchu pod złotą palmą
na fale patrzyłem ostatnie,
w zamorską ucieczkę słońca,
na żagiel niknący wiatru.
Zdmuchnął pianę szaro–żółtą
z powieki: obnażył milczenie...
Pognała naprzeciw innego
w lok srebrny wtulając rzęsę.
On twarz jej oddawał całą,
szczodrze rozświetlał całun morza,
by cieniem, otarłszy o brzeg cichy
rozmyty zemdleć, jak ona.
Podniosłem do ręki płaski kamyk
tułactwo odysowe, spod stopy,
jakby udręki kipieli haracz:
twarde wnętrze tęsknoty.
W sercu kamiennym uwięziony
śpiew fali, gdy ucho przyłożyć...
Wszystko to w duszy wyszeptałem
pod złotą palmą księżycowi.
autor
wodnik2
Dodano: 2009-06-04 12:28:51
Ten wiersz przeczytano 1535 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Super wiersz ...pierwsza klasa!!!..swietny
klimat..pozdrawiam
Dopracowany ,Brawo+pozdrawiam
Parnas, Parnas! dużo tutaj mitologii i archetypów, a w
związku z tym pięknie brzmi uniwersalny przekaz... tak
się zastanawiam, kto szepcze do księżyca pod złotą
palmą - bardziej Odys czy Midas, a może Fellini?
"twarde wnętrze tęstnoty" jest niesamowite. twarda,
ksenofobiczna samotność, w dodatku tonicznie opisana.
klas S!pozdrawiam+
Bardzo dobry wiersz z górnej półki..pozdrawiam...
Samotność i tęsknota pięknie i symbolicznie
zobrazowane. Samotny człowiek, żagiel, kamień,
odpływająca fala i narastającawraz z zachodem słońca
tęsknota.
Piękny wiersz i pięknie namalowane słowem obrazy.
...a niektórzy z nas tęsknią ...za bezludną
wyspą...piękny wiersz...
W morskiej oddali jest tęsknota szczersza od złota.
Piękna, romantyczne wyznanie ''POD ZŁOTĄ PALMĄ''...
bardzo ładny wiersz.
wspaniały wiersz aż czuć tę tęsknotę -pozdrawiam
Czytałam twoj wiersz dwa razy. Zamyslilam sie nad nim.
Wiersz melancholijny z refleksją w tle - pozdrawiam
ciepło
ładny, reflaksyjny wiersz. Wojtku, smotność Ci chyba
nie grozi. przy twojej aurze? poproszę o uśmiech w
kolejnym wierszu.;) pozdrawiam cieplutko :)
Niezwykły klimat wiersza... Jakby płynąca w milczeniu
skarga, zamknięcie, jak w kamieniu, wszystkiego co
najdroższe, a dalekie... Pozdr.
bo gdy do żywych kamieni wspomnień ucho przyłożysz
wysłuchasz tęsknotę i żal za minionym tak pięknym jak
wiersz co swą treścią nakreślił słowem wrażliwym i
barwnym Piękna poezja +:)