Pokrzywa

Pośród kwiatów maku rosła pokrzywa
Parząca i uprzykliwa
Rosła stłumiona i w strachu,
Że wyrwie ją ogrodnik z maków
Co dzień była piękniejsza,
Potężniejsza i odważniejsza
Aż przyszedł dzień osądu
Pośród maków pokrzywa stercząca
Uzbrojona w swój jad, czekająca
Czekała na pana ogrodu
By móc posłać go do grobu
Bo wiedziała ta zacna pokrzywa,
Że pan swe ręce nie bez powodu skrywa
I przyszedł ranek,
A pan zapomniał swych na ręce
ochronnych firanek
Pokrzywa go poparzyła
Pan umarł
A ona maki stłumiła
I została sama na grządce
I choć samotność jej uwierała
-nie narzekała-
Bo pana od maleńkości zabić chciała

autor

kava

Napisany: 2005-02-19 Dodano: 2007-01-29 11:02:37

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Obrazkowy Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie