Posmutnianka

Zosiu,Zosienko.. Wiele razy zostawałam sama.Zmarł mój
tato,mama a wcześniej mężczyzna którego kochałam.Po
tej śmierci napisałam wierszyk-A ciebie nie ma...Była
piękna wiosna,wszystko rozkwitało a ja byłam
sama...Ktoś odchodzi a my żyjemy dalej.Samotniej

Wiatr, deszcz, burza potęgują tęsknotę. Nostalgicznie
i pięknie...
Dobrej nocy :)

Dziękuję Wam :)

Dziękuję serdecznie za współczucie...

Zosiu piszesz tak, że każdym wierszem zachwycasz
Pozdrawiam ciepło :)

Piękny- czasem warto posmutnieć przy takim wierszu.
Pozdrawiam ciepło, życząc słońca i na dzisiaj, i na
jutro. :)

Witaj :-)

Ależ Wiersz! :-)
Niesamowity. Forma, treść i klimat. Do zapamiętania
:-)

Pozdrawiam serdecznie :-) Bartek.

Przepięknie jak zawsze:)

Stworzyłaś cudeńko.Czytam i przestać nie
mogę.Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję.

Szaleje pogoda, a ciebie nigdzie nie ma, a szkoda.
:D
Pozdrawiam

Dziękuję za wszystkie komentarze i poczytania :)

Bardzo wymowny, smutny wiersz, lecz pięknie napisany.
Pozdrawiam serdecznie i sercem dziękuję w swoim i
Remisia imieniu za Twoją życzliwość i wsparcie duchowe
Zosiu :)

Zosieńko, prześliczny wiersz a tytuł cudeńko;)

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)

Bywają czarne chmury życia, często bardziej dotkliwe
od tych na niebie, i bywa także iż po tych życiowych
nie zaświeci słońce. Wzruszająca jest ta Twoja
posmutnianka.
Serdeczności.