Powroty

Bóg, Król świata i Stwórca, chociaż mieszka w niebie,
W ciszy schodzi na ziemię, siada na Horebie,
Na horyzont spogląda, wypatruje, czeka.
Doczekał się, już widzi mały punkt w oddali,
Mojżesz z głębi pustyni przybywa z daleka
Aby Bóg na tablicach dekalog wypalił.

Wspina się na szczyt góry, przed Panem się kłania,
Bóg, palcem po tablicach, kreśli przykazania.

Mojżesz schodzi szczęśliwy, mocno trzyma cenne,
Pod pazuchą schowane, tablice kamienne.
Niestety, jedną nogą zawadza o kamień,
Potyka się, przewraca, tablica się łamie,
Druga stacza się, spada, w kilku miejscach pęka.
Mojżesz wchodzi z powrotem, aby Boża ręka
Przykazania wyryła na nowych tablicach.

Horeb ogniem goreje i tonie w płomieniu,
To Bóg, na osobności, pisze po kamieniu.

Mojżesz znowu w dół schodzi o promiennych licach.
Straż czujności postawił u bram dekalogu,
Niestety, pośliznął się, tablice o skały
Uderzywszy z impetem w proch się rozsypały.
Mojżesz wraca i myśli co powiedzieć Bogu.

Horeb ogniem goreje i tonie w płomieniu,
To Bóg, na osobności, pisze po kamieniu.

Starą ścieżką znów wraca Mojżesz nad urwiskiem,
W górach skalne urwiska mają ściany śliskie
I ostra krawędź nogę podróżnika rani.
Tam Mojżesz po raz trzeci tłucze dar o głazy
Okiem śledząc odłamki niknące w otchłani,
Znowu wchodzi, przeprasza - i tak milion razy.

Rzekłbyś śledząc Mojżesza: "Syzyfowa praca,
Pół drogi ledwo przejdzie, już z powrotem wraca,
Tylko ścieżka biegnąca w dół góry od Pana,
Coraz szersza i jakby bardziej udeptana".

Bóg się tylko uśmiecha na górze wysokiej,
Pisze palcem, gdy skończy już powrotu czeka,
Mówi: "Mnie i tak, przecież, odrasta paznokieć,
A na ścieżce skalistej bliżej do człowieka."

autor

confessio

Napisany: 2011-09-28 Dodano: 2011-10-04 18:06:59

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie