Prośmy umarłych.

Prośmy umarłych o wybaczenie,
i grzechów wszelkich nam wybaczenie,
których to życie tak szczodrze raczy,
lecz zapomina, by je wybaczyć.

Prośmy o łaskę, tej nam potrzeba,
jak zgłodniałemu drobina chleba.
Bez niej jesteśmy pustym banałem,
co krąży między słowem a ciałem.

Prośmy o ciszę, by krzyk zagłuszyć,
i dać nadzieję zbłąkanej duszy,
że znajdzie drogę skrytą w nicości,
którą podążyć chce ku prawości.

Prośmy o względy, tych także trzeba,
by być tak blisko, jak można nieba,
nie brudząc nóg ciągłym dreptaniem,
i grzech odpuszczać swym zaniechaniem.

Prośmy umarłych, o małe wsparcie,
choć wymawiamy słowa uparcie,
które jak nigdy, los nam tak raczy…
lecz zapomina by je wybaczyć.

autor

Grand

Napisany: 2007-08-10 Dodano: 2007-10-31 09:40:55

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie