Przemijanie

Kiedyś byliśmy piękni, młodzi i zdolni.
Mieliśmy marzenia i ambicje.
Perspektywy na życie
I dziecięcy uśmiech zawsze goszczący na twarzy.
Mieliśmy też wiatr w włosach
I bose stopy,
Którymi stąpaliśmy po mokrej porannej trawie.

Teraz zanikamy,
Niewidoczni pośród tłumów.
Ślepi na piękno i cierpienie.
Omotani rządzą sukcesu, zapominamy o tym co było kiedyś dla nas najważniejsze.
Boimy się mówić.
Boimy się myśleć.
Aż w końcu zapomnimy o tym że jesteśmy tylko ludźmi.

Kiedyś byliśmy sobą…

Dal tych któzy zapominają jak to jest być dzieckiem...

autor

Wizna

Napisany: 2006-06-30 Dodano: 2006-06-30 11:01:17

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie