Przy pustym stole
Nie będziemy czekać na księźyc
i na gwiazdy. To takie banalne.
Ty mnie w dłoniach swoich uwięzisz,
roziskrzenie za dnia z oczu zgarniesz.
Nie będziemy czekać na księżyc,
w słoneczności nam bardziej do twarzy.
Pominiemy noc. Na krawędzi
światła cuda się mogą wydarzyć.
Nie będziemy czekać do zmroku.
W obcych niebach, gdzie chmury ugrzęzły,
za zakrętem czyha niepokój.
Nie będziemy już czekać na księżyc.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2023-11-25 15:04:57
Ten wiersz przeczytano 3201 razy
Oddanych głosów: 87
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (77)
Poezja!!!
:)*
Konkretnie i stanowczo w pięknym wierszu:) Taka kawa
na ławę.
Dziękuję Wam :)
Cieplutko i romantycznie...miłego dnia.
ładne tylko bardzo smutne
Witaj Zosiaczku :)
Dla mnie perelka, ktora czyta sie z zachwytem. Milego
dnia :)
Dziękuję Wam.
Dobranoc :)
Witaj
Z największą przyjemnością. U Ciebie Zosiu, zawsze
poezja.
Serdeczności
;)
...miło było poczytać....pozdrawiam.
Dziękuję, Isano, za podobanie :)
Z podobaniem wiersz.
Pozdrawiam serdecznie
Dziękuję Wam :)
Witaj
Profesjonalna poezja klasyczna, tak ciepła, jaką tylko
Kobieta i Poetka, w pełnym tego słowa znaczeniu, może
napisać. Powróce do tego wiersza, aby zachować go w
pamięci.
Ślę serdeczności
Tadeusz.
Wiersz zatrzymuje czytelnika
Dziękuję Wam za wszystkie poczytania i komentarze :)