Przyjaciele

Bardzo lubie wierszyki, wiersze Ignacego Krasickiego dlatego też co mnie dziś tknęło i przerobiłam trochę jego wiersz "Przyjaciele" mam nadzieję, że się spodoba, na wszelki wypadek zamieszczę jego wersje jako pierwszą a jako drugą moją :)

"Uciekam sie- rzekł Damon- Aryście, do Ciebie,
Ratuj mnie, przyjacielu, w ostatniej potrzebie:
Kocham piękną Irenę. Rodzice i ona
Jeszcze na moje prośby nie jest nakłoniona".
Arys na to: "Wiesz dobrze wybrany z wśród wielu.
Jak Tobie z duszy sprzyjam, miły przyjacielu.
Pójdę do nich z Tobą!" Jakoż się nie lenił:
Poszedł, poznał Irenę i sam się ożenił.

Ignacy Krasicki

"Przyjaciel"

Na wieku i na wieczność,
Mieli między sobą zachować grzeczność.
Lecz już grzech w powietrzu leci,
Bajkę Wam opowiem dzieci.

Byli raz kiedyś dwaj przyjaciele,
Mieli wspólnych tajemnic zbyt wiele.
Nagle nieszczerość w ich życie wstąpiła
I żadna z matek w przyjaźń nie wierzyła.

Powiedział raz jeden do drugiego:
-Proszę, przyczyń się do szczęścia mego".
Drugi trochę zdziwiony:
-Ale powiedz o co chodzi, przyjacielu drogi!

Wyznał mu prawdę, że się zakochał w Irenie
I bycie z nią to jego marzenie.
Przyjaciel obiecał, że u jej rodziców się za nim wstawi.
I jego życie z pomocą szczęścia naprawi.

Poszedł przyjaciel do rodziców dziewczyny.
I to co się stało nie było z jego winy!
Przyjaciel był niewierny i się nie lenił,
Z piękna Ireną sam się ożenił.

autor

(= KiEŁbIe We ŁbIe =)

Napisany: 2007-03-08 Dodano: 2007-03-08 17:45:33

Ten wiersz przeczytano 1253 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie