RANDKA Z BEJOWICZEM

Zostałam zaproszona na randkę do restauracji "Sofa"

RANDKA Z BEJOWICZEM – Barbara Ponikarczyk

„Zdzisław” trochę uchylił nickowej przyłbicy,
By się ze mną umówić na randkę w stolicy.
Ja też byłam ciekawa kto przede mną stanie,
Więc się dałam skusić na pierwsze spotkanie.

Gdy pociąg hamował na dworcu w Warszawie
Już z okna wagonu szukałam ciekawie
Kogoś, kto ma oczy trochę rozmarzone
I czoło Kaliope ręką naznaczone.

Wśród tłumu podróżnych dostrzegłam z daleka,
Że nasz Wielki Łowczy z żółta frezją czeka.
Pojęłam od razu, że kwiatuszek mały
Ma mu dzisiaj służyć za Amora strzały.

By pozostać w konwencji w sarnę się zmieniłam
I z wagonu na peron lekko wyskoczyłam.
Poznał mnie od razu, bo jakby to było,
Gdyby oko łowcy sarny nie zoczyło.

Ruszył ku mnie z uśmiechem, w rękę pocałował
I na powitanie frezje podarował.
Zapowiedział od razu krygując się trochę,
Że mnie porwać zamierza na wygodną sofę.

Natychmiast mi akcja serca przyśpieszyła.
Perspektywa sofy bardzo mnie nęciła.
Pomyślałam sobie- Oto Casanowa,
Który się z instynktem po kątach nie chowa.

Już siebie widziałam w małym pokoiku,
Gdzie dwie lampki wina stały na stoliku
I ta sofa z poetą ciągnęła do siebie.
Byłoby nam na niej lepiej niźli w niebie.

Lecz w swojej ocenie miałam mało racji
Bo nie w garsonierze, ale w restauracji,
Stały sofy pod ścianą, na których klienci
Siedzieli wygodnie jedzeniem zajęci.

Z zawiedzioną miną na salę wkroczyłam
I z wyrzutem łowczemu w oczy popatrzyłam.
Ale on widocznie nie pojął spojrzenia,
Bo zapytał tylko co chcę do jedzenia.

Nie byłam zbyt głodna, więc jadłam powoli
By mu nie pokazać, że ten zawód boli.
Zdzisław podczas obiadu rozmową czarował
A na koniec tomik wierszy podarował,

Który pęczniał od seksu budząc wyobraźnię.
Taką łowczy kobiecie zafundował kaźnię.
Wino co na stole także się zjawiło
Jeszcze pożar zmysłów bardziej podkręciło.

Ale Zdzisław tego nie dostrzegał wcale,
Bo się do pociągu spieszył niebywale.
Pożegnał się ze mną, potem w tłumie zniknął
I tak niespodzianie urok randki prysnął.

Dzisiaj gdy przeglądam „Zmysłowość” w tomiku,
Z rozdrażnieniem myślę o tym zalotniku,
Co w wierszach z urokiem rozkosz obiecuje,
A na sofie jedynie jedzenie serwuje.

Oj, drogi Zdzisławie musisz się poprawić
I natychmiast krzywdę zrobioną naprawić,
By się nie rozniosło szeroko po świecie
Że nie umiesz na sofie dogodzić kobiecie.

autor

Barbara Ponikarczyk

Napisany: 2008-07-19 Dodano: 2008-07-20 00:18:30

Ten wiersz przeczytano 2401 razy

Oddanych głosów: 52

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie