Sprostowanie...

Przedwojenny KURIER zamieścił kiedyś w rubryce ogłoszeń następujące sprostowanie:
"Z całą stanowczością zaprzeczam pogłoskom, jakoby moja żona używała hamaka jako biustonosza. Prawdą jest natomiast, że ja używam biustonosza żony jako hamaka".
Ten kuriozalny, aczkolwiek autentyczny anons, przytaczam tutaj, aby - na jego podobieństwo - zdementować pogłoski, jakoby w wyniku wczorajszego obiadu, spożytego z pewną damą, przestaję być człowiekiem wolnym. Prawdą jest natomiast, że dama owa towarzyszyć mi będzie odtąd w spożywaniu rożnych posiłków, niekoniecznie w porze obiadowej.
To tyle tytułem komentarza do ewentualnych niedomówień i domyślnych półuśmiechów. Zaś co do łososia...

Jerzy Duszyński, aktor teatralny i filmowy z okresu przed - i powojennego, prywatnie mąż Hanki Bielickiej, zaraz po wojnie mieszkał w Łodzi, bo tam był jedyny czynny teatr. Stołował się w Grand Hotelu, jak większość jego kolegów. Kiedyś na obiad zamówił gęś. Okazała się tak twarda, że nie był w stanie jej zjeść. Kelner, który przyniósł rachunek, zapytał:
- Nie smakowało?
- Nie smakowało? - zawołał Duszyński - przecież ta gęś nie nadaje się do jedzenia, jest twarda jak kamień! - .
Na to kelner filozoficznie:
- Mistrzu, są gęsi miękkie i są gęsi twarde. Ta jest twarda -.

Mój łosoś nie był wprawdzie twardy, ale przyznam się - lepsze robiłem... Tyle, że te drobne mankamenty odkryłem wyłącznie ja. Mój gość i Sierściuch byli zadowoleni nad wyraz. Oboje jeszcze śpią...

P.S. Uprzedzając spodziewane pytania - potwierdzam, że miałem co najmniej dwie butelki reńskiego.

autor

hallski

Dodano: 2012-02-05 04:59:21

Ten wiersz przeczytano 668 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Monolog Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie