stary człowiek
W starej twarzy tego człowieka
rozmarzyła się rzeka moich roziskrzałych
świadomości
W mądrej twarzy rozpłyniętych czasu
zaistniałości
zajaskrawiały potęgi upłyniętego życia
W ilu zmarszczkach
W ilu życiach
W ilu pytaniach
da się zamknąć miłość do istnienia?
Upór do bycia?
autor
monibuu
Dodano: 2007-10-02 20:05:06
Ten wiersz przeczytano 447 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.