Tak szybko.
Czas już tak szybko płynie,
że trudno dostrzec nam,
jak życie nagle ginie,
za jedną z wielkich bram.
Ucieka w takim pędzie,
szalonym rytmem gnane,
i wracać też nie będzie,
na zawsze zapomniane.
Gdzieś stanie zadyszane,
tym biegiem zadziwione,
że jest tak popychane,
w obszary wymyślone.
Lecz dalej gna , bo musi,
coś każe te działanie.
To czas tak życie kusi,
skracając jego trwanie.
Jak płynął czas , tak płynie,
i próżno dostrzec nam.
Bo kiedyś wreszcie zginie,
za jedną z wielkich bram
autor
Grand
Dodano: 2008-04-15 09:59:31
Ten wiersz przeczytano 577 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Wiersz refleksyjny, o przemijaniu, lekki, rytmiczny i
płynny w odbiorze.
Chociaż to prawda... to Grand-a, że ten czas tak
szybko, nieubłaganie przemija, a my wraz z nim...
Tym którzy żyją w wielkim pędzie, radzę aby zatrzymali
się na chwilę, zbyt wiele może Was ominąć...wiersz
świetny, daje do myślenia...
To prawda co piszeesz Grandziku. Tak niestety będzie
za lat iles tam Madry w przesłaniu wiersz. pobudza do
zadumy
Czas płynie nieubaganie - ładnie to jak zwykle
opisałes, leciutko, rytmicznie.
super +
Niestety nie mamy wpływu na pędzący czas,dlatego
cieszmy się tym co mamy,każdą daną nam
chwilą.Poruszający wiersz.
Zginie za wrotami wieczności, ale tylko dla ciała i to
jeszcze nie bo będziemy pokarmem( na coś jednak sie
przydamy) ale wywołałeś we mnie myśli tym
wierszem...brr, a wcale taki nie jest. Zupełnie
przyzwoicie filozoficzny.
Nie łudził bym się ,że czaś kiedyś zginie, prrzcież on
tylko w jedną stronę płynie.
Podoba mi się twój wiersz, ładnie ujmuje zjawisko
przemijania, gratuluję