TĘSKNOTA
Jest to jeden z moich pierwszych wierszy dla których mam ogromny sentyment .
Gdy myślę sobie czasem jak było za
młodu,
jak mieszkałem w ........ słodki to czas
miodu.
Te łąki które rozmarynem pachniały
a z urodzajnej ziemi dobry plon dawały.
A bydełka tyle na łąkach bywało,
jak sięgnąłeś okiem tylko czarno biało.
Przyszły sianokosy ach ten zapach błogi
,
każdy jechał kosić łąki i rozłogi.
I kupeczki siana w jednym rzędzie stały,
by je łatwiej zebrać żeby się nie
zmarnowały.
Wreszcie przyszły żniwa czas pracy i znoju
,
kto żyw ruszał w pole tak jakby do boju.
Do każdego kłosa zboże jest zebrane
a później ściernisko pięknie zaorane .
Przyszedł czas dożynek wtedy
gospodarze,
dziękowali Bogu co dostali w darze .
Dlaczego dzisiaj jest tak ten świat
zagoniony,
że człowiek niema czasu dziękować za
plony.
Dzisiaj maszyny jak roboty pracę wykonują
,
przez mechanizację naturę zepsują .
Gdzie instynkt rolnika co zgodnie z
tradycją
w pierwszą skibę orki kładzie chleb z
ambicją .
I pierwszą garść zboża sierpem się ścina
a dla przepiórki kłosy w warkocz się
upina.
To wszystko odeszło gdzieś w zapomnienie
,
dziś tylko praca i brak czasu na
westchnienie .
Więc pomyślcie dziś młodzi i walczcie o
tradycję ,
bo cóż są warte pieniądze i wasze ambicje.
Komentarze (8)
ach, ten czas leci jak zakręcony, nie ma czasu nieraz
na refleksję i obcowanie z przyrodą...
Jestem ze wsi i znam tą tęsknotę do minionych czasów.
Ziemia obecnie jest w niewoli, odłogi, chwasty i o
dziwo płaci się za hektary bez produkcji, płody rolne
i przsetwórstwo sprowadza się z obcych krajów, u nas
rośnie bezrobocie, dobrowolny przymus do emigracji za
pracą
i chlebem a władcy toczą nienawistną walkę o stołki i
mamonę, oraz od II Rzeczpospolitej Matki III chcą się
odciąć
z niepochlebnych rządów. Pozdrawiam.
"bo cóż są warte pieniądze i wasze ambicje" mam
wrażenie, że co niektórzy nie będą wiedzieć o czym
piszesz a piszesz samą prawdę:)) przy sobocie trzy
razy na tak:))
wiersz pełen tęsknoty za tym co było... a młodzi...
cóż to my starsi stworzyliśmy kult młodości a teraz
się dziwimy... bardzo podoba mi się Twój wiersz
ładny jak z życiorysu każdego z nas .... podoba mi się
..
Gdyby dodać miasto i poświęcić chwilę interpunkcji,
byłoby całkiem nieźle :)..Rymy na przyszły raz
zostawisz :).. skoro stary.."Jeden z moich pierwszych
wierszy, dla którego mam ogromny sentyment" - liczba
pojedyńcza..chyba, że ich tu kilka :)..Ja widzę
jeden..Przecinki przed "jak", "który"..czarno-biały z
myślnikiem..przecinek przed "ach", "żeby", "tak jakby"
i przed "co".."Nie ma" - osobno..Parę powtórek blisko
siebie..patrz: jak, dziś..Mam nadzieję, że zapamiętasz
coś z tego na przyszłość :).. M.
Dlaczego dzisiaj jest tak ten świat zagoniony...to my
go gonimy...mimo naszej nie chęci...świat tak się
kręci ciekawa forma wiersza i dobranych rymów...
Ładnie, ciekawie i już teraz to już historia... Z
uznaniem daje dużego plusa+ i pozdrawiam serdecznie!