Wędrówka
Wędruje po ścieżkach tajemniczych
Muzyka poezji mi w uszach gra
W dżungli obramowanych serc
To mocna zapora od zła!
Wędruje po kamieniach niestabilnych
krążę nad dywanem i kaflem cierpień
i szybę rozbitą przez wroga
składam w rzeźbę zranionych ucieczek
Wędruje wśród krzyków i milczeń
spotykam drzwi drewniane i stalowe
unoszę soczyste owoce przemyśleń
stawiam na stole kwiaty wazonowe
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.