Widok z okna

tak miasto jest najlepszym obrazem upadku człowieka
twój wiersz byłby fajnym scenariuszem do takiego filmu
surrealistycznego gdzie miasto jest wyludnione a
zamiast żywych dusz i ciał leci nagrany dźwięk tego
miejskiego gwaru z megafonów

Dobry wiersz, "zagęściłaś" maksymalnie, aż czuć ten
męczący ścisk:)

Chacharku, ja też lubię to, co dobre i ładne w
miastach. Ale przeraża mnie to, co niedobre i groźne.
na przykład to, co się robi z ludzi w wielkich,
przeludnionych, betonowych molochach...

miasto ma swój urok który lubię

Vita, dziękuję za komplementy i za odwiedziny. :)

Witaj bardzo lubię to Twoje zdjęcie w
kapeluszu.Wiersz dobrze ujęte

To prawda, a i tak okazuje się, że kilka milionów
Polaków jest bezrobotnych, żyje w nędzy, czasem bez
dachu nad głową - są "niepotrzebni"; młodzi ludzie
coraz częściej nie mają szans na dostanie godnej
pracy, dlatego uciekają za granicę. Dlatego też nie
chcą mieć dzieci. Żeby nie robić tłumów tam, gdzie nie
trzeba. :)
Co do gapiów - rzecz denerwująca, rzeczywiście, ale
naturalna dla wielu zwierząt wyższego rzędu. :)
Pozdrawiam.

Pewnie masz rację.Ale rozmieszczenie ludzi, nie
wszędzie tak ciasno. W naszym kraju nas coraz mniej.
A co do tłumu? Niech się coś wydarzy, gapiów nie brak
i to nie wiadomo skąd, tylko do pomocy jakoś nie
kwapią . Pozdrawiam Dobrej nocy.Było miło

Cecylio, nie wiem, co masz na myśli pisząc, że robi
się tłumy tam, gdzie nie trzeba? - kto robi tłumy, w
jaki sposób i gdzie właściwie?
Natomiast niestety gołym okiem widać, że żaden inny
gatunek na Ziemi nie rozmnożył się do tak kuriozalnych
rozmiarów i nie niszczy tak strasznie przyrody jak
ludzie. Ziemia jest przeludniona, to wiadomo.
Pozostaje pytanie, co zrobić, żeby to zmienić i nikogo
nie skrzywdzić.
Pozdrawiam serdecznie!

Nas nie za dużo, tylko robią się tłumy, tam gdzie nie
trzeba ,
Serdecznie pozdrawiam

Bardzo dziękuję za miłe słowa. :)

Realistycznie i ciekawie.

Świetny! Lubię dobre wiersze :)
Miłego dnia.

Oxyvio dziękuję;)

Olu, dziękuję za długi i ciekawy komentarz. :)
Ja nie jetem z natury ponurakiem i też raczej radośnie
patrzę na świat. Ale wiersze pisze różne: i wesołe, i
o tym, co złego widzę za oknami. ;)

Co do miłości - tak, zakochujemy się z jakiegoś
powodu. Psychologia mówi, że tym powodem jest
podobieństwo naszych wybranków do naszych rodziców,
choć nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę. Zgadzam
się z ty,m, to sie pokrywa z moimi obserwacjami.
Ale kocha się już później za nic, za to tylko, że ten
człowiek kocha nas, że jest z nami, że jest bliski. Za
nic więcej.
Tak uważam. Chociaz prawdą jest też, że jeśli miłość
jest ciągle krzywdzona i raniona, to może przeminąć...
a w każdym razie zmienić się w miłość zranioną
właśnie, a stąd już tylko krok do nienawiści.
Trudne to są sprawy i niejednoznaczne, i nie zawsze
zgodne z regułami psychologii. :)

Pozdrawiam Cię serdecznie.