***

I strzela w górę, i hamuje obłoki
Tą strzałowatością wichury przegoni
Okrężnością leci, i leci
Niby nie w tańcu podrygach
Ulotności wczorajszością ruchu sieci
Nie stroi, nie stoi, na skrzydłach przegania
To świstu, podrygu puste
Ruchu ciągłe zmieszania
Wyrżniętych dolin za slupy niebiańskie
Jastrzębioorłych świstów pióro zamaszyste
Nie będzie, nie będzie tej powtórzoności
Lotu chybkiego zakrętów czułości
W lekkości niepamięci chwili tej przeszłej
Z pamięcią tego piękna sosen i reszty
Ale bez konkretu, z ogólnym smakiem
Tak leci, i bieży, czy gdzieś?
-One same nie wiedzą, wieć i cóż pan?

autor

Konstanthinos Straticonios

Napisany: 2007-10-03 Dodano: 2007-10-04 16:43:44

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie