Za często mamo, tato, za często..

Często Twe policzki czerwienią się,
Często zasiane rosą, marszczą zło wrogo się,
Jedną chwilą, impulsem jest życie,
Jedną zwykła głupotą, powtarzaną co dzień,
Codziennie żegnać kłamstwem i witać nowy dzień.

Mam Sumienie, mam duszę,
Więc dlaczego, szron nie pojawi się na policzku,
Więc dlaczego, nie zmieni się w czerwień,
Nie zmarszczy się.. tylko z kamienieje,

I te gały, ludzkie gały,
Tysiące tu ich jest,
Tysiące rozwścieczonych potylic,
Rosy deszcz,

Cisza,

Tak to jest cisza, tylko przez szparę w drzwiach,
Słychać wielko miejski szmer,

Krzyż,

Stoi tu przede mną,
Wymusza szczerą rozmowę,
Rozmawiam z Nim!, z Bogiem!.
Gorzkie żale tworzę.

Witraże, jest tu ich mnóstwo,
Wielokolorowe.
Oczyma potykam się o koronę,
Wnętrze.. piękne musi być te Królestwo Boże..

autor

Marcin221190

Napisany: 2010-08-22 Dodano: 2010-08-24 21:18:51

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie