Zagubiony nierozumiany
Kolejny z moich starszych wierszy
anomalią dla ludzi jego uczucia są
niezrozumiałą zagadką dla jednych
dla innych nieznaną grą
nie wie dlaczego dzieje się tak
pytań w jego stronę natłok
lecz odpowiedzi wciąż brak
obrazem pustki myśli w jego głowie
pisane chwilą upadłych uniesień
których historię pióro opowie
spowitą łzami niczym dziecko
zgubione w cierpienia świecie
autor
morfeusz00
Dodano: 2007-05-03 12:46:00
Ten wiersz przeczytano 422 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Racja Madziu,z tym wersem,taki był mój zamysł a wyszło
inaczej:-)Dzięki i pozdrowionka:-)
hmmm, pocięłabym ten ostatni wers na pół pozdr
...czytam i widzę rzeczywiście wielką pustkę
...nasze myśli potrzebują adrenaliny umysłu
...pozdrawiam
Każda anomalia daje do myślenia
pozdrawiam