Zatracenie

Widzę twarze, połamane paznokcie, poplątane włosy!
Przechodzą obok mnie zniekształcone twarze.
Widzę brudne budynki, obdarte, bez wyrazu.
A oni ciągle idą potrącając się nawzajem.
Połamane paznokcie, zniekształcone twarze, dzikie spojrzenia.
Słońca już nie ma, a oni dalej pędzą, na zatracenie.
Tak teraz widzę ich wyraźnie oni nie mają twarzy, nie mają serca…

autor

Katherine20

Napisany: 2006-06-18 Dodano: 2007-07-12 19:49:55

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie