Zgubiłam siebie

W pogoni za sukcesem, co na wieki wpisze me imię w Księgę Świata.
W pogoni za uczuciem, co pozwala szybować pod błękitem nieba.
W pogoni za przygodą, co nudę zabija.
Za dawką adrenaliny, co życie osładza.
W pogoni za widokami, co duszę koją,
W staraniu o prawdziwe życie,
By żyć, nie tylko istnieć.
W tym pośpiechu, gdzie człowiek nie patrzy na drugiego człowieka,
Zgubiłam siebie, na którymś zakręcie…
Ta pusta kobieta, patrząca na mnie z lustra,
Jest taka obca i taka zimna.
Nie cierpię jej.
Tak bardzo pragnę odnaleźć tamtą dziewczynę.
Szukam…
W trawie zielonej, w lesie osnutym mgłą,
Wśród polnych kwiatów, w słońca promyku,
W tafli jeziora, w podmuchu wiatru,
Wśród szumu fal, ptaków śpiewu,
Szukam…

Muszę ją odnaleźć, bo bez niej mnie nie ma.

autor

zoe

Napisany: 2005-01-23 Dodano: 2005-01-24 08:52:37

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie