Zmęczony ciepłem...

Noc ponura, rysują się kształty hałd ich grzbiety
Spoglądam w przestrzeń raz zimno-ciepło ponuro
niewesoło gdy nie ma weny w duszy jak ja poety
czyste białe kartki maczam w eliksirze pióro

Szukam wokoło tematu, myśl duszy odmęcie
Pisze, piszę słów parę powstanie dzieło moim pieniem
Skończył się w kałamarzu eliksir maczam w atramencie
Gdy ktoś to do końca przeczyta, rzuci we mnie kamieniem

Błyszczy w słońcu, raz leniwie innym razem się wydyma
Kamień nieprzerwanie pragnie podmyć tym się mocno sili
Czysty potok, identycznie tak jak ja, naprawdę nie ma
odpoczynku od wieków ani chwili

Ja niby poeta laik czy inaczej zwany będę dalej boje toczył
Najpiękniejsze słowa, moje wersy jakby innym w usta włożył
zapisuję kart tysiące, jedna z wszystkich będzie proroczą
Ponura noc, kształty hałd, poeta zmęczony do snu się położył

Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja
2012 10 17

a tak na poważnie, to naprawdę nie wiem,
z jakiej to przyczyny stałem się dziś zmęczony i leniwy
Nie mam wytłumaczenia na te moje lenistwo
Po prostu, nie chcę dziś pisać wierszy i wszystko

autor

slonzok

Napisany: 2012-10-17 Dodano: 2012-10-17 06:31:36

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie