Broń

Strzał , Trup Padam na twarz
Do koła nikogo niema
To przeznaczenie ze ślepaków
do mnie dla zabawy strzela

Znów w oddali ktoś nabija
swoją ulubioną broń
Tym razem ktoś obok
mnie martwy, zarzygany pada

Zaczęła się piekielna zabawa
Chowam się w kilku ścianach
Nabijam swoją butelkę i czekam
Wchodzi pani Obowiązek
Strzelam pada w krwi

Z za drzwi wchodzi smutek
z depresją obściskując się namiętnie
dalej wale w nich kilka strzałów
Na koniec wchodzę ja i strzelam .

Sobie Dedykuje ...

autor

marian.

Napisany: 2006-10-23 Dodano: 2006-10-24 18:59:31

Ten wiersz przeczytano 895 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie