Co w duszy gra
Życie to jeden wielki poemat,
z którego człowiek rwie coś dla siebie
i mając wątek rozwija temat,
czyniąc go swoim codziennym chlebem.
A każda jedna dusza - artystą,
dla siebie, innych wtedy urzeka,
kiedy wrażenia filtrując myślą,
szczery i jasny czyni z nich przekaz.
A ten jest różny, pędzlem i słowem,
nutą, czy zwykłą codzienną pracą,
by biorąc z życia mógł oddać człowiek,
za jego dary wdzięcznością płacąc.
Dzielić się sobą to już jest sztuka
i akt odwagi jak by nie było,
bo życie to jest ciągła nauka,
której kierunek wyznacza miłość.
autor
karat
Dodano: 2016-07-24 13:26:55
Ten wiersz przeczytano 1919 razy
Oddanych głosów: 60
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (66)
Od początku do końca przemyślany, świetny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)
Ładna refleksja. Wciąż się czegoś w życiu uczymy.
Dziękuję za życzenia. Pozdrawiam serdecznie :)
Piękna refleksja i mądra puenta:)
Pozdrawiam
człowiek się uczy do końca swoich dni...prawda...
Nie dość, że piękny w formie, to i w treści diamentem
pieści:)
Życie jak wciąż nieodrobiona lekcja, jak kromka chleba
DO KOŃCA nie zjedzona, jak bal na który już za
późno...
Siódmy rodzaj życia.
miłość jest nieodgadniona
dlatego jej nauka nigdy
nie będzie skończona...
+ Pozdrawiam serdecznie
A wspólne życie nadaje ton
gdy czystą barwę wybija dzwon...
Pozdrawian
Dobry mądry wiersz pozdrawiam
Piękny wiersz
pozdrawiam:)
Naprawdę,Karacie,z wielką przyjemnością.
Pozdrawiam.
...a wszystko wokół miłości...piękne to...pozdrawiam,
dziękuj za komentarz
Puenta bardzo fajnie dopełnia całość. Jeszcze jeden
udany wiersz
stu karatowy. Miłego dnia.
Piękny, mądry wiersz karat-ku.
Miłego dzionka.
Pozdrawiam serdecznie:)))
Piękne, mądre słowa kochany karacie. Pozdrawiam.