Coraz smutniej

Za oknem zimno i ponuro,
kominek płonie,
chodź moje życie,
ogrzejemy chociaż dłonie
w sercu iskierki ciepła
już nikt nie wskrzesi.
mrozem powiało,
kominek się świeci,
ech, życie moje,
gdzieś się podziało,
jest smutno,
jak będzie jutro?
może wiosna nadejdzie
w gości, jak za dawnych lat.
może zima swe ręce przytuli
i zamrozi łzy i świat.
odpowiedzi nie znam,
przewidzieć nie mogę,
wiem, że ktoś obiecał,
że zabierze mnie w drogę.
obietnice się rozwiały,
wspomnienia zostały,
chyba na ich spełnienie,
świat był za mały.
Luba

autor

Luba

Napisany: 2004-12-24 Dodano: 2004-12-27 08:08:03

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie