Doliną łez

kroczę przez horyzont zdarzeń
wśród szlaku cieni
gdzie życie poszło nie tak
wprost doliną łez
do świata podziemi

walkę toczę i bój
w ciemnościach gdzie
zimny wiatr resztkami sił
kołysze gałęziami drzew

cicho stoję obok cieni
mgła rostacza się w około
gdzie cmentarne stoją groby
na grafitowych kamieniach
unosi się jedynie ciepły płomień świec

krocze krainą łez
gdzie z pośród pięciu rzek
mijam wraz z nurtem przez Styks
znajome twarze dawnych żyć

nadal płynę doliną łez
horyzontem zdarzeń
gdzie palący jak ogień
czerwony płomień
próbuje dosięgnąć zbłakaną duszę

trafiam tam
gdzie ostatnia z pięciu rzek
do świata zapomnienia
co dla mnie czas chwilą jest

minął rok
płatki śniegu sypią w grudniowy dzień
obok jak ten duch
przy granitowym kamieniu
słyszę cichy matczyny płacz
tak się skończył sen

autor

astreja

Dodano: 2011-12-29 08:16:22

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie