Dzieci

Nasze dzieci swoimi ciepłymi rączkami
uprawiają czekoladowe pola
na naszych powiekach.
Ich miękkie ciała
oblane mlecznym puchem
pachną kwiatami wierności i prawdy.
Nasze dzieci upijają się
kryształowymi, tajemnymi zdrojami
szczerych intencji i słodkich uniesień.
Nasze dzieci tęczą w swoich oczach
rozkruszają mury i burzą ściany domu,
małymi paluszkami chwytają za skrzydła
twój smutek i rozpacz,
tupaniem przepędzają złość i samotność.
Nasze dzieci mają tysiące powodów
żeby nas nienawidzić;
brak im na to czasu.
Z płaczu i ze śmiechu
tkają kwitnący kobierzec
a pies stary Dalmatyńczyk
jest im kapitanem, czasem wodzirejem.
Nasze dzieci zadają nam tysiące pytań,
na każde znamy odpowiedź.
Pro forma
kosmos pędzi ku galaktykom,
stwór czarny ręce chude ma i długie,
drewnianość bierze się z drewna,
czerwony dziób bociana kroi
bochen słońca wiszący nad lasem.

autor

leviatan33

Dodano: 2008-07-24 00:21:26

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie