Jeszcze nie teraz
Oswajam się z ciszą, zamrażam
wspomnienia,
zbliżam się do progu wiecznego
spoczynku.
Nie pozwól, jeszcze nie teraz -
obym przetrwała, aż do życia zmierzchu.
Może jeszcze chwilę pobędę na ziemi,
ochronię marzenia, których nie
spełniłam.
Nie pozwól, jeszcze nie teraz -
chcę odnaleźć szczęście, jakie
zatraciłam.
Odrzucę złe myśli, zakopię do dołu,
odszukam nowe, idące nadzieje.
Nie pozwól, jeszcze nie teraz -
ocal co zostało i daj ukojenie.
Gdy będę gotowa, dołączę do Ciebie,
a wtedy z chęcią zejdę z tego świata.
Wówczas ty pozwolisz, tylko tobie Mamo -
o tym co minęło będę opowiadać.
Komentarze (140)
Myślę, że nigdy nie będziemy gotowi. Życiowy wiersz.
Pozdrawiam:)
Jeszcze nie teraz, lecz nie znamy dnia :) pozdrawiam
Za bomiś...:))))
nie znamy dnia ani godziny...
pozdrówka, Olu ;)
Jeszcze musi być dużo czasu :)