Jeszcze nie teraz
Oswajam się z ciszą, zamrażam
wspomnienia,
zbliżam się do progu wiecznego
spoczynku.
Nie pozwól, jeszcze nie teraz -
obym przetrwała, aż do życia zmierzchu.
Może jeszcze chwilę pobędę na ziemi,
ochronię marzenia, których nie
spełniłam.
Nie pozwól, jeszcze nie teraz -
chcę odnaleźć szczęście, jakie
zatraciłam.
Odrzucę złe myśli, zakopię do dołu,
odszukam nowe, idące nadzieje.
Nie pozwól, jeszcze nie teraz -
ocal co zostało i daj ukojenie.
Gdy będę gotowa, dołączę do Ciebie,
a wtedy z chęcią zejdę z tego świata.
Wówczas ty pozwolisz, tylko tobie Mamo -
o tym co minęło będę opowiadać.
autor
Ola
Dodano: 2015-07-31 17:59:21
Ten wiersz przeczytano 4419 razy
Oddanych głosów: 117
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (140)
oswojona z ciszą letnią nocą
pozdrawiam Cię kloniku
mnie też tak się zdarza z tymi kliknięciami
pa miłych snów
Dziękuję Wszystkim. Dobrej nocy:-)
Pozdrawiam MamaCóra dziękuje
Zuzanno:-)
Pozdrawiam MamaCóra dziękuje
Zuzanno:-)
Dobranoc :)
Ładne to szeptanie z...
jak modlitwa, zaklinanie losu.
Pozdrawiam
Wiem wena48, że My nie mamy na to wpływu. Ja też z tą
myślą zaczynam się oswajać. Dziękuję.
Miłego wieczorku:-)
Nie dowiemy się kiedy ma nadejść nasz zmierzch, jestem
na niego przygotowana i nie pomogą prośby, błagania,
że chcemy jeszcze trochę pożyć, nadejdzie w swoim
czasie i już! Wzruszający wiersz, wielu może utożsamić
się z nim, ja też. Miłego wieczoru Olu :)
Miłego wieczorku:-)
Tadeuszu
Sabinko
Zofio
Dziękuję
Miłego wieczorku:-)
ładna refleksja chylę czoło
Wzruszający i piękny wiersz
Olu.
Pozdrawiam:]
Olu jeszcze nie teraz jeszcze nie pora jeszcze
marzenia są do spełnienia
pozdrówka zostawiam ze słońcem:))
Dziękuję Zuzanno. Na mnie pora. Znikam
Pięknie Olu :))pozdrawiam