Milczenie

To prawda.

No to przepraszam.Powstało nie zrozumienie.Pozdrawiam.

Mario Magdaleno Proskurowska Rubas: ja nie zastanawiam
się dlaczego, bo to wiem :-)
Ja opisuję stan.

Może lepiej się zastanowić dlaczego sprawiamy, że
druga strona milczy...bo czasem jest coś w charakterze
ludzkim.

Jeśli znamy przyczynę milczenia, to możemy próbować
przeprosić, ale gorzej, gdy ktoś milczy, a my, nie
znamy powodu, wtedy męczą się obie strony, dopóki
sytuacja się nie wyjaśni.
Pozdrawiam cieplutko, chociaż wieczór chłodny:)

Milczenie jest gorsze od wszystkiego...

Gdy byłem malcem, od taty dostawałem zasłużone
/szmary/. Bolało.
Mama, gdy ją czymś zagniewałem, milczała. Nawet trzy
dni czasem. I to było cierpienie. Prawdziwe. Uczące.

Pozdrawiam Ewo:))

ładna i wymowna mini...mędrcy mówią swoje, a życie
swoje:) pozdrawiam niedzielnie

Niekiedy trudno zrozumieć milczenie, szczególnie jeśli
dotycz bliskiej osoby.
Miłego Ewo, pozdrawiam paa

tak...cisza jest dobra, ale nie na wszystko. Człowiek
nieraz milczy dla świętego spokoju a wewnątrz wszystko
gryzie i boli...
dobra miniatura

Wiersz prawdziwy, choć smutny, czytam jako preludium
do katharsis.
A potem można już się z siebie pośmiać. I przeprosić.
Ładnie, że aż. ;).

Piotr majowy: DZIĘKUJĘ jeszcze raz :-)

Dobre MINI ...
+ Pozdrawiam (:-)}

Trafia w sedno.
Pozdrawiam

GRATULACJE :-)))