Nie!!!, Już nigdy...

Podniosłam ciężką walizkę
i zdołałam dotrzeć tam,
gdzie nasza "wspólna droga";

Nasz sad i nasza polana;
nasze wspomnienia, raniące umysł nagi;
Pozostawiające ślad ukąszenia
i mglisty, ciepły zapach

Wspomnienia, gdzie budowaliśmy się na nowo
i na nowo odkrywaliśmy świat!!!

A i tak spoglądaliśmy w kierunku;
gdzie zmierzaliśmy, by rozpocząć walkę.

POWTÓRKA: Aby trwać wiecznie
i wiecznie zadawać sobie rany:
coraz głębsze i silniej krwawiące....

To był nasz sad i nasza polana;
nasze wspomnienia, raniące dotkliwie....

Ale już nie!!!!! Nigdy więcej.........................

autor

Łasiczka

Dodano: 2005-01-09 09:30:53

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie