Niewidomy

Czy iskra z nieba może piekło zrodzić?
Może - gdy piorun, który z chmur pochodzi
Ognistą pięścią w dobytek uderzy.

Tak się zdarzyło. Czy grom źle wymierzył,
Że zamiast drzewo, czyjś dach pocałował?
Popłoch, krzyk, lament! Krzyczą: "Boże Święty"!
Kto żyw wybiega, jedzie straż ogniowa,
Gasić! Wynosić co cenniejsze sprzęty!
Nie ma, brak czasu. Skutkiem mocy gromu
Kupa popiołu stoi zamiast domu.
Gospodarz klęczy, choć płomieniem grzany
Modląc się wznosi dłoń w stronę ogniska,
To lodu ręka drżące serce ściska,
Cały na ciele zimnym potem zlany.
Z twarzy biedaka biją bólu gromy.

Wśród tłumu jeden stoi - niewidomy.
Nie widzi, lecz wie co płacz ludzi znaczy.
Mówi: "Smród zgliszczy serce moje trwoży,
Lecz sam bym płomień pod swój dom podłożył,
Gdybym świat w blasku ognia mógł zobaczyć".

autor

confessio

Napisany: 2011-07-04 Dodano: 2011-07-05 11:23:58

Ten wiersz przeczytano 480 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie