Obojętność...

Szkoda, że ludzie czasem zapominają o czymś co było kiedyś dobre...szkoda, że jedni to przezywają bardzo, a inni wcale...

To koniec,
gdzieś mam to wszystko
ten cały świat,
to całe ludzkie zbiorowisko.

Juz nie liczę na nic,
zawiedli mnie ludzie.
Mam już dość !
tego życia w ciągłym trudzie.

Krzyczę - ale nie słyszy,
głos się załamał wraz z wiarą w ludzi,
przestaję się starać,
Kto ten straszny ból duszy ostudzi?

Już dość mam smutku
gniew nieuzasadniony, zapomnienie
Wiem, jestem nikim.
Boże daj mi wytchnienie.

Teraz już milknę i stąpam ospale,
gdzieś mam to wszystko,
juz nie przejmuję się wcale.

Ludzka obojętność zrodziła we mnie obojętność .

Dla wszystkich odrzuconych, zastąpionych przez inne osoby,przez kogoś kto dla was wiele znaczy, albo znaczył...

autor

Mena

Dodano: 2007-02-22 22:49:03

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie