on-zagubiony człowiek
Stoi on
samotny
smutny
jego wzrok
mętny
zamazany
Stoi on
wokół
ludzie krążą
spoglądając
zdegustowani
kliku wytknie palcem
Stoi sam
jedynym przyjacielem
"złudne szczęście"
Stacza się
opada na
dno
nie ma w nim
nadziei
nie ma w nim
wiary
A Ty
ominiesz
wyśmiejesz
nie zdając
sobie sprawy
że w nim
kończy się
życie...
c.d.n.
autor
Tabi
Dodano: 2008-04-29 18:28:40
Ten wiersz przeczytano 774 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Samotny, smutny nieszczęśliwy bez wiary i nadziei - on
. Pięknie i bardzo wymownie
ładne lekkie delikatne pióro.
Ciekawa forma wiersza.
Gratuluję.
wiersz piękny...
przytłaczający realnością...
jedynie co mogę po sobie zostawić, to tylko mój głos,
parę literek wystukanych na klawiaturze oraz...
kawałek siebie... pozdrawiam