Ostatni wiersz

Ubieram w poezję ostatnie chwile,
Od podparcia głowy, do zaraz .
Mam przeczucie i wiek cały na karku,
Mam więcej i czuję, że trącę wszystko.

Bujany fotel, przynosi mi ulgę.
Zakurzone światło, już ze mną się żegna .
Odchodzi na zachód, jak by nie mogło zaczekać.
Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie.

Powoli...,Wszystko powoli ubieram,
Jajecznicę, co czeka na skonsumowanie,
Niedokręcone krople, co czekają na hydraulika.
Ostatni wiersz "Rzeczy bezdomne".

Wczoraj nie mogłem zasnąć, tak przeżywałem.
Zaraz zasnę bez szans na pobudkę.
Zmrużę oczy, by nawilżyć, śmierć moją,
Zapraszam, już czas najwyższy.

autor

Paweł

Napisany: 2004-10-16 Dodano: 2004-12-04 12:45:14

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie