Po korę

Piękny.

Dziękuję, magdo, za poczytanie.
Miłego wieczoru :)

Ach ten wietrzny hultaj jeden
łamie jodły i modrzewie.
Piękny wiersz- jak to u Ciebie.

Alinko, dziękuję Ci :)
Pozdrawiam serdecznie.

"A one takie miękkoigłe.
Po korę."

Pozdrowienia, Zosiu, z pamięcią.

moliczko, przecież Ty już byłaś pod tym wierszem :)
Podziękowałam Ci za komentarz :))
Miło, że po raz drugi.

Witaj,
serdecznie dziękuję za komentarz.
Przepraszam, że tak późno.
A na pochyłe drzewo...
Chociaż jakby tak rozważyć słowa tytułu jako jedno?
To dopiero jest miejsca za fantazję poetycką!
Serdeczności łączę.

Promycyku, Oksani, wandaw, dziękuję Wam dziewczynki :)

Agnieszka, milutko :))

Życzę Wszystkim miłego, słonecznego dnia :)

miękkoigłe-podoba mi się

Lubię wwietrzne wiersze a Twoój jest cudny lecz
tajemniczy Mozna go róznie interpretować i to również
dodaje mu szczególnego uroku
Pozdrawiam bardzo serdecznie :)

Oj to łobuz wiatr hulaka aż "po korę"! Oszczędź je, są
takie delikatne....
Wymowny, energetyczny wiersz. Serdeczności
dobranocne:-)

Wspanialy i refleksyjny przekaz wiersza. Pokora,
zawsze w cenie.
Pozdrawiam Zosiaczku, dobrego wieczoru, zycze.:)

Oleńko, uśmiech :)
Bronisławo, Mariuszu, dziękuję Wam za poczytanie :)

Zatrzymałem się na chwilę...
Miłego dnia :-)

Piękniutko. Pozdrawiam.