Potępieni przez siebie samych.

Każda słowa litera
krokiem do bram kłamstwa była.
Klucz, zdobiony ostatnim
tchnieniem sprawiedliwego
tkwił gdzieś między wierszami.

Tak wciągając się,
jak w zdradliwe oblicza
ruchomych piasków-
wkradliśmy się do łask
ludzi nietkniętych wyrzutami
sumienia.

Lecz co się stanie,
gdy promień światła
rozjaśni nasze umysły?
Muśnięci lekką pogardą
pójdziemy pokornie zapukać
do samotnej wciąż, rzetelności.

A cień kolejnych kłamstw
nadal pozostanie tajemnicą.

autor

nielegalna

Napisany: 2007-09-02 Dodano: 2007-09-02 18:14:19

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie