Pragnienie życia

Susza w deszczowy dzień przenika ludzi,
Nie potrafisz wtedy nawet siebie napełnić .
Odkręca kran z miłością, samotnych budzi,
Zasłania oczy, chce suche serce wypełnić.

Pragnienie jak ogień wiecznie żywy, jedyny
Wyczuwasz przy pierwszym spojrzeniu.
Chcesz pewności zawierzyć, że został schowany.
W swojej duszy, chwilę spędzasz na kamieniu.

Kamyki w morzu muskają twe ciało.
Pragnienie wyczuwasz porusza twój umysł.
Krzyczysz do Boga: że masz go za mało,
Że chcesz zmienić, że masz nowy pomysł.

Pragnienie jest chwilą, nie żyje w wieczności.
Kiedy się pojawia wszystko łączy w pary,
Lecz jest taka chwila pragnienia miłości,
Wielka siła niczym skała prawdziwej wiary.

Tym pragnieniem jest wiara miłości, nadziei.
Cnót co Bóg dla człowieka stworzył.
Byśmy głosili, a nadzieje w sobie mieli,
Z potrójną siłą Bożej wieczności dożył.

autor

MonikaP

Napisany: 2007-02-11 Dodano: 2007-02-12 15:06:46

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie