A przecież jestem
Twoje spojrzenie
zamienia ziemię
na niebo.
Błękitem karmisz
i nie potrzeba
niczego
więcej, by kwitnąć
rozniebieszczonym
powojem.
Spoglądasz w oczy,
a one takie...
nie moje.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2015-08-11 11:03:29
Ten wiersz przeczytano 6142 razy
Oddanych głosów: 111
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (151)
Ładny wiersz rozbudzający wyobraźnię. Pozdrawiam:)
Rozniebieszczyłaś...
Pozdrawiam:)
PLUSZ, misaala, dziękuję Wam.
Poczytam Was w wolnej chwili :)
szkoda, że te oczy coś utraciły, zagubiły drogę,
światło, cel...
Super ...
Dużo w małym ...
+ Pozdrawiam (:-)}
Roma, valeria, dziękuję Wam, miło, że się podoba :)
piękny;)
Jak każdym zachwycasz Zosiak. Uwielbiam Twoje
wiersze...Pozdrawiam Cię serdecznie
Mariola Cuore :)
Piękna melancholijna miniaturka:) Pozdrawiam z
uśmiechem:)
Damahiel
WOJTER
Ju-li-an
kazap
Dziękuję Wam :)
Miroczka 1 - ogromnie mnie to cieszy :)
kazap
pięknie piszesz Zosiaczku, pozdrawiam słonecznie
ciekawe metafory i słowa
rozniebieszczone
pozdrawiam
"Spoglądasz w oczy... a one nie moje. Pięknie.
Pozdrawiam
rozniebieszczonym powojem -super