A przecież jestem
Twoje spojrzenie
zamienia ziemię
na niebo.
Błękitem karmisz
i nie potrzeba
niczego
więcej, by kwitnąć
rozniebieszczonym
powojem.
Spoglądasz w oczy,
a one takie...
nie moje.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2015-08-11 11:03:29
Ten wiersz przeczytano 6143 razy
Oddanych głosów: 111
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (151)
Uczta dla duszy. :)
Troche intrygujaca melancholia.
Lacze serdecznosci. :)
Dziękuję :)
Piękna melancholia.
Dobrej nocy :)
Bardzo ładna melancholia, pozdrawiam ciepło.
Bardzo ładna melancholia, pozdrawiam ciepło.
Dziękuję :)
Piękna tajemnicza melancholia...
zaciekawia i intryguje :) pozdrawiam Zosiaczku i życzę
miłego dnia :)
Pięknie, szkoda tylko, że "nie moje"...
Serdeczności ślę, dobrych dni,
na dziś, jutro i "pojutrze"...
Zosiu :)
Marylko, dziękuję :)
Ateno, Anno, Irisku :)
"Twoje spojrzenie
zamienia ziemię
na niebo" I to jest własnie piękne!
Serdecznie pozdrawiam :)
Spogląda w inne oczy?
Tajemniczy i śliczny wiersz:)*
intrygujący- spojrzenie nie moje
Witaj Zosiaczku!
a przecież jestem...
milutkiej niedzieli:)
Mms, dziękuję za poczytanie :)
Nie, patrzy swoimi.
Witaj Zosiak- Żywy bardzo wiersz;
puenta ? -czyli co, peelka już teraz patrzy na świat
peela oczami?