Tato.

Każdego dnia słyszę co mówisz,
choć nie ma cię tu dwudziesty rok,
nigdy nie dałeś mi się pogubić,
pilnujesz jak stróż mój każdy krok.

W głowie układam rodzinne wspomnienia,
czuję jak patrzysz, uśmiechasz się do mnie,
w życiu nie chciałabym nigdy nic zmieniać,
gdybyś był tu, nie wśród cudzych wspomnień.

Tęsknić mi trudno za nienastąpionym,
lecz pustkę czuć łatwo i wolny rytm serca,
kawałek życia bez Ciebie stracony,
dwudziesty rok piątego sierpnia.

W życiu mi mija dwadzieścia lat,
a Tobie już tyle życie odbiera,
czasem myślę, że cieszy się kat,
tam gdzie Bóg nie może docierać.

autor

nieunikalna

Napisany: 2013-07-19 Dodano: 2013-07-19 08:32:48

Ten wiersz przeczytano 943 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie