Zebrze
Zebry to dzikie konie sawanny.
Na sawannie każda zebra
od młodości jest świadoma -
kto nie walczy, ten już przegrał.
Dzikich zwierząt to aksjomat.
Bronią zebry są kopyta,
zwartość stada też ją chroni.
Zęby również jak ktoś spyta,
w biegu trudno ją dogonić.
Masz ty groźnych wrogów wielu -
lampart, hiena, lew, krokodyl.
Więc ostrożnie zebro żeruj,
byś nie padła w wieku młodym.
Aby łowca nie rozerwał
ciała, które życiem kipi.
Byś nie była sępa ścierwem,
nie dorwały drapieżniki.
Walcz z honorem, gdyś w potrzebie,
niech przeciwnik się natrudzi.
Nie oszczędzaj przy tym siebie -
przykład zebro weź od ludzi.
Komentarze (123)
Ładnie o pasiastej.
pozdrawiam :)
Ktoś powiedział, że okrutne są prawa natury, ale ja
myślę, że ludzkie są gorsze.
Zwierzę zbija wtedy gdy jest głodne, człowiek robi to
często dla przyjemności.
Pozdrawiam.
bardzo dobry ...ciągła walka o przeżycie nie mają
łatwo zwierzęta na sawannie-:-)
pozdrawiam
Pięknie poprowadzony wiersz. Podoba mi się.
Zebra w paski, świeci ciałem,
głodny byłem, więc musiałem.
Natura i instynkt to jest to czego nam brak
Miłego dzionka:-)
Bardzo mądry wiersz. Nie da się do końca zrozumieć
przyrody, ale trzeba ją zaakceptować taką, jaka jest.
Jest od nas mądrzejsza. pzdr
i tam wyzej tez:)
/ostroznie, zebro, zeruj/
a dlaczego zebry maja paski?:)
w ostatnim wersie mozna otoczyc przecinkami /zebre/,
mz,
pozdrawiam:)
Nooo... puenta w punkt!
Miłego:)
Mądrze to ująłeś,ale przeciwnik bywa
silniejszy...Pozdrawiam.
Swietnie.
Pozdrawiam:)
Piękny wiersz!
Bo ostrożności nigdy za wiele,
w tym doskonałym natury dziele!
Pozdrawiam!
super wiersz o super zebrze
no tak- sprytu ludziom nie brakuje. I pomysłowości.
Ciekawy wiersz (niby) o zebrze. (ale o ludziach
też...)