I znów księżyca światłocienie...
I znów księżyca światłocienie,
wstęgą się czarną wijąca droga.
Nieugaszone żalu płomienie,
cierniem wciąż w duszy tkwiące słowa.
I znów ta sama nocy czerń nade mną,
ta sama cisza co ku ziemi przygniata.
W otchłań goryczy zstąpiłem bezdenną,
...niczego nie chcę już od świata.
I znów te same spowiły mnie mroki,
i żal ten sam to samo cierpienie.
Coraz mniej pewne są moje kroki,
...i coraz bliższe unicestwienie.
I znów te same łzy gorące,
co po policzkach strumieniem płyną.
Marzenia ku gwiazdom szybujące,
...przyjdzie im ze mną zginąć...
Andrzej Tomasz Maria Modrzyński
14.02.2011r.
Komentarze (20)
To prawda, razem z nami pomrą nasze marzenia, ale póki
co warto się unosić :) Wiersze się podobają.
Samo życie... Ukłony :))
Może żal odejdzie, pozostanie po nim wspomnienie.
Smutny,ale ładny pozdrawiam
smutny wiersz-pozdrawiam serdecznie
Bardzo dziękuję za miłe komentarze i opinie:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo smutny, melodyjny wiersz.
Pozdrawiam.
widzże że smutek nie tylko w moich gości progach.
Pozdrawiam serdecznie
A marzenia powinny się spełniać. Smutny, ale ciekawy:)
pozdrawiam.
Wyraziłeś cały swój smutek i beznadzieję/peel/ czyli
jest przekaz i ładny w odbiorze/z przyjemnością
przeczytałam/ pozdrawiam:)
smutno ale tak urzekająco szacunek :)
smutno .... ale w piękne słowa ubrany ten
smutek...bardzo ładny wiersz - pozdrawiam;-))))
I znów księżyca światłocienie' za ciemną chmurą dają
jasności blask,on przede mną nie ukryje się nawet w
dzień dostrzegę go wszędzie aż nocą spłynie po mnie
słodkim snem w:)
Bardzo ładny wiersz, choć bardzo smutny, przejmujący.
Jeśli mogłabym coś doradzić - popracowałabym nad
rytmiką wiersza, aby był bardziej "śpiewający" w
czytaniu, bo na to zasługuje:)
Pozdrawiam serdecznie.E.
Pięknie o smutku.
Pamiętaj jednak , że istnieje nadzieja.
Pozdrawiam :)