Cichy kąt Narvanii...

Do diabła zatem,
przez gorącą drogę,
pożegnać ze światem,
iść szybkim krokiem...

Już się oderwałem,
już go zostawiłem,
świat mój nie kochany,
dawno porzuciłem...

Odrzucam wasze rady,
szalone brednie,
czystki zdrady,
bezczelnie,wrednie...

Odrzucam idee,
przechodzę własny stan ducha,
zatracam się z wolna w nieistnienie,
a ma noc jest za głucha...

Zawieszam ducha,
między życiem a śmiercią,
tylko ludzie Narvanii,
mnie naprawdę zechcą...

Wyzbywam się sławy,
wyzbywam się bogactw,
wyzbywam się nieśmiertelności,
bowiem zaszła potrzeba podwójnej wolności...

autor

Marpouk

Napisany: 2007-08-03 Dodano: 2008-01-30 09:24:48

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie