Spacer
z porannej mgły
spleciony portret
łudząco podobny
do Twego w lustrze
odbicia
towarzyszem mym
wsparciem w
zmaganiach z życiem
tak delikatny
ulotny - nietrwały
myśli w pamięci
go zachowały
idziemy we dwoje
lasem marzeń
niespełnionych
Ty mgłą...
ja mgły cieniem
które z nas urojeniem
...zielono mi...
autor
Maargo
Dodano: 2008-03-27 09:08:30
Ten wiersz przeczytano 565 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Ciekawy wiersz. Motyw mgły czyni go trochę
tajemniczym...i te złudzenia, urojenia...ma klimat:)
Jeżeli On jest urojeniem to Ty w pewnym sensie także.
Trochę razi: "towarzyszem mym" - mym. Zaciekawił mnie
twój wiersz.
ciekawy spacer taki intrygujący bo cień .. mrok
..niezłe))
"Ty mgła ja mgły cieniem
które z nas urojenie
Fikcyjna czy też realna postać ?
Może pozostało wspomnienie po niej ?
Ładnie i poetycko. Zostawiam plusika.
Czyli idziesz z kimś nierealnym , ale widzisz w nim
realną postać z twojego życia . Pomaga wytrwać w
trudnych chwilach . Dobrze jest mieć kogoś takiego.
Dobrze jest wierzyć że on wspiera, bo wtedy łatwiej
sie żyje. Wiersz delikatny jak ten towarzysz który z
tobą idzie .