Z a ł a m a n i e
VII cykl - Dokąd Idziesz cz.III Życiowy cel
Twoje serce przykute do skały
myśli rozproszył wiatr
odczuwasz zastój
lecz musisz iść dalej
twoja niechęć do życia
opadnięte ręce bez sił
ciało zawieszone
gdzieś w próżni
w której znajduję się nicość
zamknięty w sobie
u kresu własnych sił
jak samotny żeglarz
zabłąkany wśród fal
płyniesz w poszukiwaniu jutra
wokoło krzykliwe mewy
wskazujące nowy szlak
podnieś wzrok
zrób kolejny krok
w stronę własnych wspomnień
jaki popełniłeś błąd
odkryj następne karty pasjansa
który układa ci los
popatrz to wielki tuz pik
stanął na twojej drodze
a może to właśnie on wyprowadzi
ciebie
z gąszczy torując drogę
w przyszłość.
22.12.ubiegłe stulecie
Komentarze (16)
bardzo dobry wiersz...
"Może on wyprowadzi Cię z gąszczy torując drogę w
przyszłość "- dla mnie super jak zwykle, zawsze czytam
i podziwiam
mądrość jaka "bije z Twych wierszy oraz warsztat
literacki.
Upadamy lecz wstajemy i idziemy dalej.Ładnie ująłeś
temat.
Dojrzale napisany wiersz. Widać, że autor ma bagaż
doświadczeń życiowych, co w tworzeniu ma niebagatelne
znaczenie.
kolejny wspaniały wiersz wszystko temat , myśl teza
założenie :)
I znów z przyjemnością czytałam Twój wiersz... :)
Wiersz skłania do zadumy...Z nadzieją i wiarą że jest
przyszłość...Bardzo dobry wiersz
zdecydowanie przegadane, takie wodolejstwo bezcelowe.
np.:"twoja niechęć do życia" - i co dalej? po co wyraz
"twoja" skoro nie kończysz myśli? co z tą niechęcią?
nie wiadomo...dalej "zawieszone w próżni, w której
znajduje się nicość" - masło maślane. Dalej "zrób
kolejny krok w stronę własnych wspomnień" - w stronę
wspomnień to raczej cofanie się a nie krok naprzód...
ja jestem na nie, wygląda na to, że chyba jako jedyna
nie uważam, że to mistrzowskie wykonanie, niestety :)
A jednak spojrzałeś optymistycznie,przecież na końcu
tunelu powinno być jakieś światełko i Ty go
widzisz.Ładny i głęboki wiersz.
Wiersz się podoba! :) pozdrawiam Karol!!moj +
Myślę, że w każdym wierszu widać Twój profesjonalizm.
W każdym jest coś tak pięknego, że chcę się z
przyjemnością czytać pozostałe Twoje wiersze.
Gratuluję i podziwiam. Chcę do tego dążyć...
Piękny wiersz a treść jakże głęboka
Ubiegłowieczny,Kazapie - ale nadal ponadczasowy!Duzy +
Przyznam ,że jako laik boję się pisac komentarze pod
wierszam mistrza .Wiersz poruszył głebokie pokłady mej
duszy.
Ładnie to opisałeś, załamanie i jednak nadzieja na
przyszłość. I tak powinno być.