mimo wszystko
mimowolnie odchodzisz
gestem pożegnania
budzisz łzę do życia
szarość puka do okien
niczym kropla deszczu
ona już wie
jestem sama
ze stanu obojętności
budzi mnie tylko
dźwięk budzika
i zapach kawy
pora wstać
iść przed siebie
z samotnością za rękę
autor
sisy89
Dodano: 2020-07-12 19:34:46
Ten wiersz przeczytano 3986 razy
Oddanych głosów: 97
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (86)
Jak ja dobrze znam to o czym piszesz ;) pozdrawiam Cię
bardzo serdecznie
Ankhnike, Iris&- dziękuję za wizytę i komentarz,
bardzo mi miło :)
Czasem wybieramy samotną drogę...
Pozdrawiam cieplutko:)
Niestety i takie chwile zostają nam wpisane w
życiorysy; ale kto wie kto czeka za kolejnym rogiem i
jak szybko będziemy wędrować razem; śliczny wiersz;
pozdrawiam serdecznie.
promienSlonca- dziękuję za przeczytanie i miłe słowa
komentarza :)
Pozdrawiam serdecznie.
Witaj Sisy.
Dobrze ukazana samotność.
Wiersz refleksyjny, piękny przekaz i bardzo obrazowy i
emocjonalny.
Pozdrawiam serdecznie.;)
kryst, tsmat, M.A.R.G.O.T - dziękuję za przeczytanie i
miłe komentarze :)
Pozdrawiam serdecznie!
"budzisz łzę do życia"...Pięknie napisane...Samotność
w parze z tęsknotą...Ach...Pozdrawiam cieplutko.
No warto, wciąż na nowo budować siebie.
Pozdrawiam
;)
,,ze stanu obojętności
budzi mnie tylko
dźwięk budzika
i zapach kawy''
pozdrawiam
Sławomir.Sad, ANDO - dziękuję za poczytanie i miłe
słowo pod wierszem :)
Pozdrawiam :))
Poetycko i metaforycznie u Ciebie.
Nie za długo z tą samotnością pod rękę, to smutne
bardzo :) Serdeczności zostawiam :)
Samotność to brak barw życia, to szarość. Dobrze
ujęłaś ten stan.
Ślę Joannie moc serdeczności :)
Dziękuję kolejnym gościom - Sotek, Gminny Poeta, Mily,
Maria Polak, Tessa50 - za wizytę, bardzo mi miło, że
czytacie i zostawiacie komentarze :)
Pozdrawiam serdecznie.
Niestety, samotność w drodze naszego życia nigdy nie
będzie dobrym kompanem .
Pozdrawiam.
Marek